HAYATIMIZDAKİ GİTMELER ÜZERİNE - Hatay Gazetesi

HAYATIMIZDAKİ GİTMELER ÜZERİNE

  • Yazar :HİDAYET ŞİŞKİN
  • Eklenme Tarihi :01.02.2025 08:07

Hayat, herkesin kendi yolculuğunu yaptığı bir hikâye... 

Bu hikâyede kimse sonsuza dek kalmıyor maalesef. Sevdiğimiz, güvendiğimiz, bağlandığımız herkes bir gün, bir şekilde gidiyor. İlk başta bunu anlamakta zorlanıyoruz, belki de kabullenmek istemiyoruz.

 Ama zamanla fark ediyoruz ki, hayatın en büyük gerçeği bu: Herkes bir gün gider; İsteyerek ya da istemeyerek, illaki gider.

Anne ve babamız… Hayatımızın en güçlü varlıkları, en güvenli limanı. Onlar hep yanımızda kalacak gibi hissederiz. Ama bir gün gelir, o güvenli liman sessizleşir. Gittiklerinde geriye sadece sıcak bir gülüş, bir dua ve anılar kalır. 

Ve o an anlarız ki, onların sevgisini yeterince hissetmek ve hissettirmek aslında en büyük görevimizmiş. Keşkelerin çok geçtiği pişmanlık cümlelerinde hep onlar vardır merkezde.

Akrabalar, dostlar… Hayatımıza dokunurlar, çoğu zaman  birlikte güleriz, ağlarız. 

Ancak çıkarların devreye girdiği gün, birçok bağ çözülüverir, hiç ummadığımız bir anda.

Gerçek dostlar ise hayatın fırtınalarına rağmen kalır. İşte o zaman öğreniriz, kalabalık değil, samimiyet önemlidir bu hayatta. Samimi niyet.

Evlatlarımız… Onları kucağımıza aldığımız ilk an, dünyamızı güzelleştirirler. Zamanla büyürler, kendi hayatlarını kurar, bizden uzaklaşırlar istemeselerde.

Kalbimizde bir boşluk hissetsek de, onların mutluluğunu izlemek, bu ayrılığın aslında sevgiyle dolu bir teslimiyet olduğunu öğretir bize. Duamız hep onlara, sohbetlerimiz onların mutlulukları üzerine olur her sabah akşam ve gün boyu.

Ve sonunda yalnızlık... Gidenlerin ardından bize kalan o sessiz dost. Çoğu zaman korkarız ondan, kaçarız belkide. Oysa yalnızlık aslında bir ayna gibidir. Kendimizi görmemiz, hayatı anlamamız için bizi bize anlatır. O an anlarız: Hayatımızı dolduran insanlardan daha fazlasıyız. 

Biz, kendi hikâyemizin kahramanıyız, kahramanlar hep dik olmalılar değil mi?

Sevgili okur, belki de bu satırları okurken sende de bir hüzün var. Belki de kaybettiklerin aklına geldi. Ama unutma, hayatın bize sunduğu en büyük hediye şu anda burada olmamız. Sevdiğin insanlara dokun, sevgi sözcüklerini saklama. Çünkü bir gün herkes gider, bununla beraber geriye kalacak olan, sevgiyle yoğrulmuş güzel hatıralardır.

Hayat, gidenlerle değil, bıraktıklarıyla anlam kazanır. Sen, kendi hikâyeni sevgiyle yaz ve unutma: En karanlık yalnızlıklar bile insanın kendi iç ışığını bulması için bir fırsat olabilir belkide.

06 Şubat depreminde giden bütün canlarımızın ruhları şad mekânları cennet olsun. Sabır diliyorum, asrın felaketini yaşayan herkese. 

Teşekkür ediyorum  Hatay'ımızın yeniden ihyası ve imarı için emek veren ter döken her kuruma, her görevliye, her işçiye, her memura, her amire, kısacası herkese..