Bir insan yeniden,yeniden özler mi?. Bu seçkin duygu aynı anda kaç kez yaşanır?.Daha önce aynı şey sadece bir kez özlenebilir,diye düşünüyorduk. Bilemediniz iki kez!. Meğer,öyle değilmiş.. Devamlı bu yaşanabilirmiş.. Devamlı ve yeniden özlenebilirmiş.. Bu durum,geçmişte böylemiydi,bilmiyoruz. Fakat,bu zamanlarda artık böyle yaşanıyormuş..

Her şeyi yeniden özler dururuz..Siz,hiç yürümeyi özlediniz mi?. Ben,özledim!. Doğada adım-adım yürümek ne güzel. İçinde hissedersin rüzgarın son esişini. Siz,gülmeyi hiç özlediniz mi?. Ben,özledim!. Nasıl gülüneceğini de..Sahi,gülmek nasıl bir şey?. Yaşamın en anlamlı hali olsa gerek. Gülümseyen insanla beraber dünya da gülümser.. Hayatta!.. 

Mevsimleri mevsimlerden önce,günleri günlerden önce,seneleri senelerden önce özlediniz mi?. Ben,özledim!. Özlediklerimi yazarak onlara varmak istedim,belki de.. Çok farklı bir duygudur bu özlemek. Sadece,yaşanmamış şeyleri bunun dışında tutmak mümkün. Onlar,yaşamın içinde olmadıklarına göre,onlara hasrette olmamalıdır. Olmayan bir şey özlenmez ki..

  Hasretlerin de anlattığı şeyler var. Hem de bir çok!. Onlar yaşamın ilk anlarına benzer. Günün ilk doğuşuna.. O anlarda hasretlerden geçilmez oluyor. Onlar geçmişi de anlatır mı?. Hayır,sanmıyoruz. Onlar da tıbkı ümitler gibi geleceği anlatmalı. Yarınlara özlem duymak,daha bir anlamlıdır. Daha bir verimlidir. Daha bir geçerlidir. Daha bir güzeldir..

Yaşamın her anı,her durumu her zaman çok anlamlı ve çok değerlidir. Onun anlamı ve değeri onun içinde çiçekler gibi açar. Çok hasret edersek bile,yaşama olan tutkumuz değişmez. Hasreti,kederi bu güzelim duygularla geçer gideriz.. BÜTÜN GÜZELLİKLER SİZLERİN OLSUN!.