Yazda yazı,baharda şiir,kışta öykü iyi olurdu!. Böylece her dönemin kendine ait özelliği de ortaya çıkmış oluyor. Bahar ikiye ayrıldığı için ona iki ayrı yazı yazılmalı. İlkbahara şiirler,Sonbahara hüzünler yazılır. Açan çiçekle duygu dolu yazılar. Düşen yaprakla keder yazılır hep. Dallardan yapraklar düşünce,hatıralar ve özlemler de dile gelir. Son özlemler!. Son hatıralar!..

Günlerin,havaların,mevsimlerin ve hasretlerin "sanatsal yazılara" şu ya da bu şekilde etki etmesi gayet doğaldır. Bir de yaşanmakta olan zamanın!. Kış aylarında öyküler ve romanlar daha öncelikli oluyor. O aylarda daha geniş yazılar yazmak mümkündür. Kışın öyküsünü,onun havasıyla,onun hisleriye kaleme almak belikide daha verimli mi oluyor ne?

Baharın,özellikle İlkbaharın şiirleri ön planda olmaktadır. Kısa olduğu için değil,duygu yüklü olduğu içindir. Yenilenen dünyada,yenilenen doğada yeni şiirler yazmak,bir başka oluyor. Tabiat çiçek açıyor..Yazılar şiir!. Yaz aylarında ise,bir harman misali oluyor bütün eserler. Burada sanatın hemen her dalı hayat bulabilir. Yazın üstüne yazı yazmak ayrı bir güzellik!.

“Yazının Mevsimi” dediğimiz şey,tam bir standart değil. Tam kesin bir ifade de olmaz. Fakat,anlam açısında farklılıklar gösteriyor. Yoksa,her zamanda,her anda yazı olur,sanat olur. Yeni açan çiçeği,aynı coşkuyla yazmanın ne kadar anlamlı olduğunu anlatmaya çalışıyoruz. Sabah günışığıyla hayata başlarken de bu güzel eserler yazıldığında aynı heyecanı veriyor.

Geleceğin dünyasında sanat,yerini aynı şekilde almaya devam edecek hep.. O,her zamanda,her anda,her coşkuda en güzel yerde kalacaktır. Onun içinde devamlı güzellikler ve huzurlar olacaktır. Sevgiler de!. Bir başka yazıda görüşmek üzere hepinize en iyi dileklerimizi sunuyoruz.. SEVGİ V E SAYGILARIMIZI SUNARIZ!.