Sonbaharın bize ait hiç bir şeyi yok.. 

Yaprak yaprak dökülen bir mevsimin rengi de olmaz. Yaprakların bile terkettiği bu ayların  neyi olabilir ki?.

Hüzünlü bir mevsim olarakta bilinen bu günlerin,iyi geçmesi için onlara "yenilikler" yüklenmeli. Yenilenirse,belkide kederin derecesi bir az olsun düşebilir.

Rengi yok onun,hüzünü var!.

"Renksiz" gününü biz ne yapalım onun?.   Bizi başka bir güne,başka bir mevsime götürürse iyi olur. Onun böyle bir görevi olsun.

Düşen yapraklar,sadece kederi anlatmıyor. "Solan" renkleri de izah eder onun bu hali. Yaşamı solduramaz ama!.

Hayatın "canlı ve sıcak" renkleri her daim olacaktır. Sonbahar,bunu engelleyemez. Sadece şöyle bir hatırlatmak ister.

Biz,bu mevsimi iyi bir yere koymak,getirmek isterdik. Kendisi gelmek istemiyor ama!. 

Olacak gibi değil,her tarafından "hüzünler" akıyor. Nereye bakarsanız,orada gizemli ve kederli yapraklar görünüyor ve düşüyor..

Bu mevsimi,yapraklar bile sevmiyor. Onların dünyasını o bitiriyor sanki. Sanki,onunla son buluyor eski hayaller.

Yine de onu,diğer mevsimler kadar olmasa da,anlamaya çalışmalıyız. En azından,ondan kederi öğrenmiş oluyoruz. Öğrenmesekte olurdu!.

Ama,yolumuz bir başka bahara çıkacaktır mutlaka!.