Bu sonbahar,nasıl bir mevsim ki;içinde sadece hüzün var sanki.. Son bir rüzgar gibi esiyor. Sanırsınız,hüzünler ve acılar bu mevsime yön veriyor.  Oysa,tam tersi olmalıydı..Ona ait bütün herseyde "kederin" adının geçmesi de oldukça ilginç..

Bu mevsimde yazılan eserlerde de benzer havalar,benzer temalar oluyor. Yaprakların dökülmesi,yapıtlarda keder rüzgarları estiriyor.. Yaparakları rüzgar düşürmüyor,acılar düşürüyor sanki!. 

İşte böyle bir mevsimde yaşıyoruz.. Ağaçların dallarında hiç yaprak bırakmadan yoluna devam eden bir fırtına gibi,bir kasırga gibi gelip geçer. O,doğal bir afet gibi ama!. Bu haliyle,neden keder dolu oluyor,anlamak zor..

SONBAHAR,SON BİR YAPRAK GİBİ DURUYOR SANKİ..

Doğanın hiç bir durumu hüzüne çıkmazki.. Buna "sonbahar" hariç mi demek lazım. Onun böyle anılması hiçte hoş değil. Onu daha olumlu kelimelerle yazmaya çalışsak mi?. 

"Güzelim yaşam" bütün hızıyla devam ederken,geleceğe daha iyi gözle bakmalıyız. Mevsimlerin havası ne olursa olsun,biz hayatın kendisine bakmalıyız. Onun için devamlı ümitli olmalıyız. 

Yaşam ve ümit beraber akmalı geleceğe doğru.

SAYGILARIMIZLA..