En iyi hatıra,yaşadığımız gündür.. 

Ama,bu hayat,bir hatıra değildir. İlk önce bunu belirtelim,dedik. Daima geleceğe akan harika bir dünya gibidir o. Onunla anıları değil,ümitleri sorarız,bekleriz..

"Hatıralar" bugünü daha iyi yaşamak için önemli ve gereklidir.  Onları "yok" farzedemeyiz. Yok sayamayız..

Hatta bazen, "hatırası yeter" dediğimiz çok kıymetli anılarımız da oluyor. Unutulmayan anlar onlar.

Yalnız yaşamın geleceğini onlar belirleyemez,demek istiyoruz. Vardılar,yaşandılar,yaşanmışlar.. Bu kadar ama!.

Bundan sonrası yarına aittir. Ümide aittir!. 

Hatıralarda ümit olmaz!.

Gökyüzündeki her bir yıldız daima yeni olur. Yıldızlar kendini yeniliyor,gökyüzü de öyle.. Her sabah,hayatta yenileniyor böyle.

İçinde en çok "özlem" olan,en iyi hatıralardır.

Anılarda yol yok,ümitlerde ve özlemlerde var ama!. 

Geçmişteki anıları geleceğe nasıl taşıyabiliriz?.  Bunun için önce,onlara ayrı bir yer vermek gerekir.

Özlemlerin ve ümitlerin geleceği var,hatıraların yok!.

Bir anıya bütün bir maziyi sığdırmakta çok zor. O halde,en iyisini,en anlamlısını koyalım,yazalım.

Hatıralar yazıldıkça,daha bir anlam kazanır. Bakarsınız,yeni bir renk açarlar onlar da..