Hani derler ya,”Dünyadan Haberi Yok!.” Böyle bir yaşam var mı,yok mu bilinmez. Fakat,dünya devamlı yenileniyor,doğa gibi.. Bunu bilmek durumundayız. Tabiatın her gün değiştiğini ve yenilendiğini görmeliyiz. İnsan yaşadığı şeyi görmez mi?. İşte anlatmak istediğimiz buydu!. Haberiniz olsun,tabiattan,hayattan ve dünyanın kendisinden. 

“Onun haberi yok..” Doğanın sabahından. Her sabah tabiatın daha verimli,daha anlamlı olduğundan haberi yok. Günün üstüne günün geldiğini,günlerin devamlı ileriye gittiğini bilmez mi,insan. Dünya dönüyorsa,güzellikler getiriyorsa-ki öyledir- bunu bilmek lazım. Doğayı duymak lazım. Onu görmek lazım. Onu anlamak lazım. Onu daha çok sevmek lazım. 

“Onun haberi yok..” şiirlerin sevdayı anlattığından haberi yok. Sevdanın önce gönülde,sonra şiirde,daha sonra hayatta gelişip,serpildiğinden haberi yok.. Haberi yok,mevsimlerin değiştiğinden. Mevsim değişikliğinin en ince doğal olayı olduğundan da haberi yok. Haberi yok,yılların yıllardan önce geldiğinden. Sevginin mutluluğa giden tek yol olduğundan da haberi yok!. 

“Onun haberi yok..” giden bahardan,gelen bahardan haberi yok. Baharlar da geçer gider,ama o bunu bilmez. Haberi yok,gökyüzünün renginden. Bütün güzel renklerin orada olduğundan haberi yok.. Haberi yok,ayların içinde başka ayların olduğundan,.Yılların içinde başka yılların. Hayatların içinde başka hayatların.. Haberi yok,doğanın güzel sesinden. 

Gelecek günlerden,aylardan,mevsimlerden haberi yok. Yıllardan da!. Güzel bir çiçeğin neden güzel olduğunu da bilmez. Ama,yaşamı sever mi,sever. Ama,mutluluk vermek ister mi,ister. O halde,onun da bu dünyadan,bu hayattan haberi olsun. Hayatı seven insan herşeyi sever. Sevgi de verir,mutluluğu da!.  SEVGİ DOLU,MUTLULUK DOLU GÜNLER DİLERİZ!.