Hayat güzelse,gün de güzel olmalı. Gün güzelse,sevda da güzel olmalı.

Bunu,devamlı dilemek lazım. Bir birini tamamlayan her zaman diliminde ve her olguda sevda ve güzellik olmalı.

Geleceğe uzanan her yol,bu duygu ve düşüncelerle geçilmeli. Bu,hiç eskimeyen,hiç solmayan bir histir.

"Gün güzel olursa" onunla neler iyi olmaz ki?. Bu,mevsimlerden öte bir gidişattır. Buradan dünyaya ve hayata açılmak mümkün.

"Gün güzelse" herşey de onunla güzelleştirir. Ya değilse?. Onun iyi olmadığını düşünmek,zor gelir insana. Bu durumda,bir çok şey kederlere çıkmış olur.

Günün kendisi,gelişi,duruşu saf ve yalın bir dünyayı anlatır. "Doğal" bir dünyayı da.. Onun bu özelliğine hiç bir şey katmadan ne kadar şirin olduğunu görebiliriz.

Güzelliklerle başlasın bütün hayatlar!.

Ona daha sonra katılanlar,onun daha sonra içine girenler,rengini etkileyebiliyorlar. Örneğin,hüzünlü anlar en çok "olumsuz" etkiyi yapanların başında yer alır.

Günü olduğu gibi bıraksak,kendi kaynağından aksa,yaşama çok iyi faydaları olacaktır. Biz,onun bu doğal halini istemeliyiz,sevmeliyiz. 

Gün güzelse,dünya da hayatta güzel olur!.