Bu başlığı şöyle açabiliriz: “Eski Zamanlar” İşte bu zamanın içindeki en güzel mevsimleri anlatsak,gayet iyi olurdu. Onların yaşamdaki yerlerini ve duygusal yönlerini yazmakta fayda var. Yaşamın içinde bir çok mevsim bulunuyor.Her günün,her ayın,her mevsimin,her yılın kendine göre "özel hisleri" olsa da,bu bütün bir ömür boyu sürer. 

 

 

“Zaman ve mevsim” bir birinden ayrılmaz parçalardır. Bu konuda şunu da demek mümkün:her ikisi bir birini tamamlarlar. Geçip gittikleri anlarda farklı duygular yaşatırlar. Ama şu da var,onlar devamlı yenileniyorlar. Bu doğanın içinde var olan bir değişimdir. Yenileniyorlar,yeni oluyor renkleri. Bu bile onların eskilerde kalıp kalmayacağını tam olarak anlatmıyor. 

 

“Eskimeyen hasretler” onlar da süreklilik arz eder. HASRETLER,MEVSİMLERE BENZİYOR.. Mevsimlerle daha bir farklı oluyor bu hisler. Mevsimlerin adı değişiyor,ama hasretlerinki değişmiyor. İşte burada ayrılıyorlar. Her ne kadar benzerlikleri olsa da ayrıldıkları noktalar da varmış. Belkide böyle olması daha iyidir. Daha anlamlıdır. 

 

“Eskiyen yıllar” konusu da bu gelişmelerin içinde yer alıyor. Zaman,hem günleri hem de yılları geride bırakıyor. Onları “eski” yapıyor. Eskitiyor!. Bazen zamanın hiç geçmediğinin sanılmasını özlemlerin mevsimleri sağlıyor. Onlar bunu düşündürtüyor. Sanki,bitmeyecek gibi düşünülüyor. Oysa bu,doğru olmaz. Zamanla hemen her şey gider.. 

 

“Eski ve yeni” Sanırım en doğru deyim bu oldu!. Zira,yaşamı en iyi şekilde bu kelimeler anlatıyor. Eskiden yeniye devamlı bir akış var. Devamlı özel bir mana var. Devamlı bir beklenti var. Devamlı bir ümit var.. HUZUR VE MUTLULUK DOLU GÜNLER DİLERİZ!.