Masallar böyle başlar. Hikayelerin,öykülerin çoğu da.. Eski hatırlar ve eski zamanlar böyle anlatılmak istenir. “Bir Zamanlar” deyiminde sadece "mazi" anılmıyor. Oradaki konuları edebi yönde hatırlatmak istenir. Yazarların bu konuda yazılmış binlerce eseri vardır. Belkide bazıları kurgu gibi yansıyabilir. Fakat,içinde bir çok gerçekler de bulunuyor. Zamanın gerçekleri!. 

Bir de,”Eskimeyen Zaman” vardır. Bu,sanatların konusu içinde yer alır,devamlı. Oradaki her an,geleceğe doğru akmaya başlar. Eskimez,yıpranmaz!. İşte asıl olan öykü bu olmalıdır. Bu nedenle yeni hikayelerin çoğuna artık “Öykü” denilmeye başlanmıştır. Öyküler,diğerlerine göre daha bir ağır basıyor. Ama,kelime anlamları aynıdır. Farklı yönleri yarınları anlatmalarıdır. 

 Geçen seneleri anlatmak o kadar da kolay olmasa gerek. Özellikle eğer yaşanmamışsa:bu daha da zor gelir. Burada seçilecek konular,mekanlar ve kültürler dikkatlice irdelenir. Hatta,buna benzer konularda gerekli araştırmalar da yapılabilir. Bütün bunlara rağmen,eski yılları sanatçılar,yazarlar,şairler en iyi şekilde anlatmaya gayret gösterirler. Eskiyi yeniye uyarlarlar!. 

 Yerel ve genel anlamdaki kültür birikimlerin sanata dönüşmesinden daha güzel bir şey mi olur. Onların birer eser olarak sanata ve hayata kazandırılması gayet olumlu oluyor. Fakat,onları geri getirmek veya orada yaşamak bütünüyle imkansızdır. Hiçbir imkanı ve ihtimali de yoktur. Düşlerde kalıyor artık onlar. Yazılır,ama yaşanmaz!. Yaşanacak her şey gelecekte mevcuttur. 

 Geçmişin anıları ile devamlı geleceğe,yarınlara bakmalıyız. Bu,bütün zamanlar için geçerlidir. Yaşanmamış olan her şeyde ne vardı?. Ümitler vardı!. Mazide böyle bir şey yok. Mazinin ümidi yok. Ama,hasreti var!. O zaman şunu demek lazım,hasret mazinin,gelecek ümidin!.   EN GÜZEL GÜNLERİN SİZLERİN OLMASI DİLEĞİYLE!.