Herşey ömrümüzden geçiyor. Günler,aylar,yıllar!. Onlar,hiç durmadan akıp giderken yaşamı daha iyi "anlamamız" gerekmez mi?. Onu,daha iyi "bilmemiz" gerekmez mi?. Onu daha iyi "sevmemiz" gerekmez mi?. Onunla geçen ömürler,onun kadar değerli olmalı. İşte bunun için içinde bulunduğumuz başta bu güzelim yaşamı ve onun bütün değerlerini devamlı el üstünde tutmalıyız. 

“Bir ömre bedel” yaşamın her anı!. Ona yazdığımız her satır,her cümle az bile kalıyor. O,çok daha fazla şeyleri hak ediyor. Onun yazıları kitaplara bile sığmaz. Sığmaması lazım da!. Güne nasıl başlıyorsak,öyle başlamalıyız bu güzelim yaşama. Günün içinden diğer günlere devam eden bir ışık gibi kalmalı bu yaşam. Onunla geleceğe,yarınlara akmalı her şey!. 

“Bir hasret gibi” dersek,yeridir. Ömürler boyunca devam eden bir hasret. Burada bir özlemin ne kadar önemli olduğunu anlatmaya çalışıyoruz. Dünyaya özlem bu!. Yaşama özlem..Ne kadar çok özlem olursa,o kadar yaşam tutkusu da olur. Tutku ile hasret arasında güçlü bir bağ var. Devam eden,ertelenmeyen bu duygular yaşama renk katar. 

“Bir duygu gibi” doğanın,dünyanın ve yaşamın duygusu bu. İlk ve son duygudur.. Onunla başlar bütün sevdalar. Onun için yazılır bütün şiirler. Öyküler de!. Doğanın hisleri yazdırıyor şiirleri. Dünyanın hisleri de.. Yaşamın hisleri de.. Doğa ile bütünleşen bu çok anlamlı hisler,yaşamı daha bir güzel yapıyor. Yaşam,daha bir farklı oluyor!. 

“Bir ömür gibi” hayatın hepsi. Hem de tam bir ömür!. Ömürlerin sevdası bu hayatın içinde yazılır. Bu hayatın içinde yaşanır. Yaşanan ve yazılan bütün eserlerde SEVGİ oluyor devamlı. Onsuz hiçbir yazının fazla bir anlamı olmaz. Sevgidir yazılara anlam katan. Yaşama da!.  EN İYİ DİLEKLERİMİZİ SUNARIZ!.